Lawendowa Barć pod Lasem

Lawendowa Barć pod Lasem jest gospodarstwem pasiecznym, lawendowym polem, bioróżnorodnym ekologicznym ogrodem ziół i roślin miododajnych oraz permakulturowym siedliskiem. Właścicielami Lawendowej są Sylwia i Mieczysław Łabędzcy. Ona zajmuje się kilkuset krzakami tej rośliny rosnącymi na farmie, on pracuje z pszczołami, wspólnie pracują w ogrodzie. Tutaj, w Chajczynach pod numerem 39 w gminie Zelów, znajduje się również siedziba Fundacji Edukacyjnego Centrum Ekologicznego. W Lawendowej stawia się na ekologię i naturalność.

W sezonie letnim w Lawendowej odbywają się warsztaty dotyczące życia pszczół – jednych z najważniejszych istot żyjących na ziemi oraz apiterapii czyli leczniczym zastosowaniu miodu i produktów pszczelich w ludzkim życiu i zdrowiu. Uczestnicy obserwują życie pszczelich rodzin w ich naturalnym środowisku, tworzą świece z węzy pszczelej oraz degustują miody. Proponowane są również warsztaty dotyczące właściwości lawendy, jej stosowania oraz wpływu na zdrowie i samopoczucie. Podczas nich m.in. ma miejsce destylacja lawendy w miedzianym alembiku, pozyskiwanie olejku i wody lawendowej oraz warsztaty florystyczne (wiankowe, fusetkowe, bukietowe). Właściciele prowadzą również warsztaty ogrodnicze polegające na zakładaniu grządek kojarzonych z „babcinymi” ogrodami. Warsztaty skierowane zarówno do dzieci, młodzieży szkolnej jak i dorosłych służą poznawaniu świata przyrody w bezpośrednim z nią kontakcie.

W Lawendowej często pojawiają się pasjonaci lawendowych plenerów i naturalnych ogrodów. W letnich miesiącach odbywa się kilka intymnych ogrodowych koncertów. W niedzielne popołudnia w sezonie letnim Lawendowa jest otwarta dla gości. Można ją również odwiedzać po wcześniejszym ustaleniu telefonicznym w pozostałe dni tygodnia. Należy zadzwonić pod numer 605081055 lub 605088302.

A wszystko zaczęło się od miłości od pierwszego wejrzenia. Właściciele znaleźli stare siedlisko: z dala od innych domostw, z dala od drogi, z dala od słupów energetycznych, blisko lasu, wśród starych wysokich drzew. Najpierw pojawiła się miłość, a potem... kupę roboty. Był rok 2005 rok. W ciągu kolejnych 10 lat wsadzono las, posadzono żywopłoty mające stanowić naturalną ochronę przed wiatrami i zwierzętami, wyremontowano oborę (stodoła rozpadła się po kilku latach), założono leszczynowy i owocowy sad, pasiekę i zasadzono lawendę. Lawendowa powstawała właśnie w takiej kolejności. W drodze do samowystarczalności właściciele starali się założyć ogród (wśród owocowych nowo posadzonych drzewek), wyhodować swoje jedzenie, ale nawet po przywiezieniu dziesiątek przyczep dobrej ziemi i obornika nie było żadnych efektów: ugór to ugór. Któregoś dnia jeden z odwiedzających lawendową pasiekę gości zwrócił uwagę na permakulturowy charakter siedliska. To był moment, w którym właściciele zetknęli się z pojęciem PERMAKULTURY. Wtedy zrozumieli jaką drogą powinni iść zakładając ogród kilkanaście lat wcześniej.

Podczas zakładania kolejnych ogrodowych rabat kierowano się przede wszystkim dobrostanem pszczół. Objawiało się to sianiem i sadzeniem roślin właśnie dla nich. Stawiano na bioróżnorodność. Właściciele nie przekopują ziemi, stosują metodę NO-DIG. Rabaty corocznie zasilane są warstwą własnoręcznie wykonanego kompostu i zrębek. Nie stosuje się chemicznych środków, wystarczą materiały organiczne, które daje natura. Świat (w tym człowiek, jako jeden z gatunków) może tylko zyskać na popularyzowaniu choćby tylko niektórych technik i metod obecnych w permakulturze. Dobrze jest o niej mówić jak najwięcej i jak najczęściej, zarażając przy tym innych. Propagowanie jej to obowiązek każdego, komu zależy na planecie.

Ogród w Lawendowej Barci pod Lasem to to miejsce przyjazne naturze i przestrzeń tętniąca życiem. Gdy poza siedliskiem wieje wiatr, w ogrodzie jest zacisznie. Wszystko to dzięki okalającym go drzewom, których część stanowi starodrzew, i krzewom. Wiatrochłony i żywopłoty są bezcenne w każdym ogrodzie, ponieważ pomagają utrzymać w nim najlepszy mikroklimat do wzrostu roślin. Lipy (kilkaset sztuk) otaczające siedlisko stanowią ulubiony pożytek latających mieszkańców pasieki. Od strony północnej właściciele posadzili las. Rabaty preriowe pełne jeżówek, rudbekii, szałwii, klosowców, monard, dzielżanów, liatr, werbeny patagońskiej czy perowskii stanowią ulubioną przez właścicielkę część ogrodu. Pole lawendy składające się z kilkuset roślin kwitnie w tym samym czasie gdy robią to firletki poszarpane i trojeści amerykańskie. Kolejnym elementem ogrodu jest część poświęcona na kwiaty cięte. Tutaj królują dalie, kosmosy, cynie, hortensje. W miejscach zacienionych rosną funkie, miodunki i barwinek. Drzewa i krzewy owocowe mieszają się z rabatami kwiatowymi, jak i warzywnymi. To wszystko po to, aby bioróżnorodność pomagała w otrzymaniu zdrowej i ekologicznej żywności, z której właściciele korzystają przez cały rok. Łan łąki kwietnej dopełnia obrazu ogrodu. Jest to mieszanka pełna kwitnących skarbów: od facelii, gryki, żmijowca, ogórecznika do maków, chabrów i farbowników.

Od samego początku wpasowanie się w krajobraz wsi było dla właścicieli siedliska najważniejsze. Droga dojazdowa meandruje wśród stawów sąsiada. Podjazd usypany jest z naturalnego kamienia, a nowy dom (z pracownią pszczelarską) przypomina ten zastany w 2005 roku. Oba budynki: i stara wyremontowana obora, i nowa nowoczesna stodoła nadają miejscu charakteru. Siedlisko nie ogradzają wysokie płoty na betonowych cokołach, nie ma żywopłotu z tuj. Właściciele uważają, że można mieć piękny ogród bez żwirków, agrotkanin, udręczonych iglaków i tandetnych studzienek. Bo tak właśnie wygląda nowoczesny ogród, ogród na nowe czasy. Szalony i piękny.